Makineli Tüfekler

Makineli Tüfekler
Makineli tüfek tam otomatik, monte edilerek ya da taşınarak kullanılan, şeritle beslenen ve genellikle tüfek mermisi ya da daha güçlü mermileri atan silahtır. Alt-makineli tüfekler ve saldırı tüfekleri de tam otomatik atış sağlasa da belirli kısıtlamaları bulunur. En fazla 30 mermi alırlar ve çok kısa süreli atışa izin verirler. Bir makineli tüfekse aralıksız yüzlerce, hatta binlerce mermi atabilir.

Aslında geçmişte de çoklu atış yapan silah üretme denemeleri olmuştu ama gerçek anlamda makineli tüfeği ilk defa 1883 yılında ABD’li Hiram Maxim icat etti. Bu, atılan merminin ürettiği geri tepme gücünü kullanarak yeni fişeği atışa hazırlayan bir mekanizmaya ve çok kısa sürede ısındığı için su soğutma sistemine sahipti. Makineli tüfekler ilk defa 1899-1902 Güney Afrika Savaşı ve 1904-1905 Japon-Rus Savaşı’nda kullanıldı. Ama geniş çapta kullanımı 1. Dünya Savaşı’na denk geldi.

Makineli tüfeklerin neredeyse 80 tüfeğe denk korkunç atış gücü, topçu desteğiyle birleşince, kitlesel piyade ve süvari saldırılarını temel alan savaş anlayışı kökünden değişti ve tankların etkin olmasıyla sona erecek “siper savaşları” dönemini başladı.

Ama yine de makineli tüfekler o dönemde sık sık sorun çıkarıyor ve tutukluk yapıyordu. En önemli problem aşırı ısınmaydı. Su soğutmalı olanlar en geç 2 dakika içinde kullanılamayacak kadar ısınıyordu. Daha sonra hava soğutmalı sisteme geçilmesi ve metalürjideki gelişmeler sayesinde bu problem aşıldı ve bugün makineli tüfekler çok uzun süre durmadan atış yapabiliyor ve hemen hemen hepsinin ısınınca birkaç saniyede değiştirilebilen namluları var.

Savaştan sonra makineli tüfekler uçaklara karşı ve karadaki düşmana karşı standart bir silah haline gelse de 1. Dünya Savaşı’nda kullanılan çok güçlü makineli tüfekler gereksiz görüldü ve genel amaçlı makineli tüfeklerin kullanımı yaygınlaştı. 2. Dünya Savaşı sırasında Almanlar tarafından kullanılan MG-42 dakikada 1200 atış yapabiliyordu ve Amerikan Genelkurmayını silahtan korkan askerler için psikolojik destek birimi kurmak zorunda bıraktı.

Bu savaştan sonra artık ağır makineli tüfekler jipler, tanklar ve helikopterlerde; genel amaçlı makineli tüfekler piyade birliklerinde; hafif makineli tüfekler, saldırı tüfekleri ve alt-makineli tüfeklerse askerler tarafından kullanılıyor.

Ortalama yaklaşık 1000 metre menzili olan makineli tüfekler belli bir alanı taramak için isabetten çok sağlamlığı temel alıyor. Silahın ağır olması ve yere sabitlenmesi sayesinde, elle taşınan silahlara göre geri tepmeden çok daha az etkileniyorlar ve belli alanı mermi yağmuruna tutup kontrol edebiliyorlar. Bu yüzden günümüzde düşmanı baskı altına alan uzun süreli yaylım ateşini yapıp düşmanın siperde kendisini saklamasını ve böylece karşı mevzilerin ele geçirilmesini kolaylaştırmak için kullanılıyorlar.

 Makineli tüfekler genel olarak 4’e ayrılıyor:

• Hafif Makineli Tüfekler: Bunlar tüfek mermisi atan ve 1 asker tarafından kullanılabilen silahlardır. 5.56mm NATO veya ona yakın kalibrede olurlar ve 50-200 fişekli şeritle ya da bazen şarjörle beslenirler.   

      

• Genel Amaçlı Makineli Tüfekler: Genellikle araçlara monte edilen, ama bazen iki asker tarafından da taşınabilen orta güçte silahtır. Büyük çoğunluğu 7.62mm NATO fişeklerini atmaları için tasarlanır. Rambo’nun kullandığı M60 (tek kişi tarafından kullanılması abartı olsa da) genel amaçlı makineli tüfeklere iyi bir örnek. 

  

• Orta Makineli Tüfekler: Bu silahlar genel amaçlı makineli tüfeklere benzer ama ısınmadan uzun süreli atış yapabilmeleri için çok daha ağır ve büyük bir namluya sahipler.

 

• Ağır Makineli Tüfekler: Bu silahlar her zaman araçlara monte edilip uçaklara ya da hafif zırhlı araçlara karşı kullanılır. Taşınmaları için en az 3 asker gerekir ve genellikle .50 kalibre ya da üstü olurlar. Barret .50 BMG ve Browning M2 .50 BMG en iyi bilinenleridir.